EΠΕΤΗΡΙΔΑ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ….
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο των σχολικών αναμνήσεων της σχολής μας, της Ελληνογαλλικής Σχολής «Άγιος Ιωσήφ», γυρίζω πίσω 25 χρόνια και αφουγκράζομαι ξανά την επιθυμία των τελειοφοίτων του 1993 να διαφυλάξουν και να διαιωνίσουν μέσα στις σελίδες ενός σχολικού Souvenir, τον θησαυρό κάθε μνήμης της κοινής σχολικής τους ζωής.
Αυτό ήταν το ξεκίνημα της Επετηρίδας. Η επιθυμία των μαθητών υλοποιήθηκε χάρη στη δραστηριοποίηση της φιλολόγου, κας Ευγενίας Μπαρδαβίλλια και την ενθάρρυνση της Γενικής Διευθύντριας της σχολής, Soeur Esperance, η οποία μετά την απήχηση αυτής της πρώτης προσπάθειας αποφάσισε, την επόμενη χρονιά, η ύλη του βιβλίου αυτού να συμπεριλάβει κάθε δραστηριότητα του σχολείου, Γυμνασίου και Λυκείου, μια και η πρώτη επετηρίδα αναφερόταν μόνο στις δραστηριότητες της Γ΄ Λυκείου. Βασική σκέψη αυτής της διεύρυνσης περιεχομένου, ήταν οι μαθητές να συγκεντρώσουν στη βιβλιοθήκη τους 6 βιβλία, αρχικά και από το 2002, 13, μια και το βιβλίο καλύπτει πια τη ζωή του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού μας, τότε, με την επωνυμία «Άγιος Διονύσιος» και μετά ως «Άγιος Ιωσήφ».
Το έργο αυτό ανατέθηκε στην υπογράφουσα, η οποία από το 1994 μέχρι σήμερα, απολαμβάνει ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα στο χρόνο της σχολικής καθημερινότητας.
Κάθε χρόνο, για 25 χρόνια, το ταξίδι αυτό εμπλουτίζεται, διαφοροποιείται, εκσυγχρονίζεται, γίνεται πιο περίπλοκο. Ο σκοπός, όμως, παραμένει πάντα ο ίδιος, να μεταφέρει δηλαδή με αυθεντικό και άμεσο τρόπο την προσπάθεια μαθητών και καθηγητών να κατακτήσουν κάθε γνωστικό αντικείμενο, να παρουσιάσει και να επιβραβεύσει κάθε επιτυχία τους σε διαγωνισμούς, σε πανελλήνια ή ευρωπαϊκά προγράμματα, να ενθαρρύνει και να προβάλει τη συμμετοχή τους σε κάθε όμιλο της σχολής, να αναδείξει δεξιότητες και ικανότητες, να απαθανατίσει τη χαρά, τον ενθουσιασμό και την επίδοσή τους σε εκδηλώσεις – εκπαιδευτικές, κοινωνικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές, περιβαλλοντικές … – και να μοιραστεί την αγωνία των τελειοφοίτων μέσα από τα βιογραφικά και την αποχαιρετιστήρια γιορτή της αποφοίτησής τους.
Επιδίωξη κάθε προσπάθειάς μας είναι η παρουσίαση να είναι άμεση, διαυγής, καθάρια και ζωντανή, όπως η νεανική ψυχή και σκέψη, η εφηβική ανησυχία και αμφισβήτηση, η ανάγκη των παιδιών μας για έρευνα, για κάτι νέο, καινοτόμο, πρωτοποριακό.
25 χρόνια καταγράφουμε τον παλμό της καρδιάς της Σχολής μας, εναρμονισμένοι πιστά και ανταποκρινόμενοι στο πνευματικό κάλεσμα της ιδρύτριας της Σχολής μας, «Αγίας Αιμιλίας ντε Βιαλάρ» και των Αδελφών του Τάγματος του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως και κυρίως, της Γενικής μας Διευθύντριας, Soeur Esperance, να αποτυπώνουμε και να καταγράφουμε οτιδήποτε διαμορφώνει ηθικοπνευματικά την προσωπικότητα κάθε μαθητή και κάθε μαθήτριάς μας, ως μοναδικής και εξαιρετικής παρουσίας, αλλά και να απεικονίσουμε την προσπάθεια όλων των συντελεστών της εκπαιδευτικής μας κοινότητας να συνεργάζονται και να μετατρέπουν την διαπαιδαγώγηση σε πράξη αγάπης και εμπιστοσύνης.
Παρακολουθεί τον μαθητή/τρια στο παιχνίδι της γνώσης, σε κάθε επίπεδο, στους πειραματισμούς της, τις αποχρώσεις της, αποκωδικοποιεί τη γλώσσα της, αποδίδει τις μελωδίες της με λόγο, χρώμα, εικόνα, κίνηση, ως ζωντανές μνήμες που θα βρουν τη θέση τους στην καρδιά καθενός μας.
Κάθε σελίδα μοιάζει να μιλάει, να ζωντανεύει κάτι ξεχωριστό, κάτι ιδιαίτερο, κάτι διαφορετικό, ανάλογα με τα βιώματα που αποκρυσταλλώνει. Αποτυπώνει την ομορφιά, την επιτυχία, τη χαρά και αντιδρά/ αντιστέκεται, απαλείφει ό,τι θέλει να αποχρωματίσει, να φθείρει, να ξεθωριάσει τη μνήμη κάθε σχολικής δραστηριότητας όλων μας, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς επιλογές, χωρίς διακρίσεις και δεδομένα.
Σκοπός της Επετηρίδας μας είναι, λοιπόν, από τη μια να μοιραστούμε κοινές σχολικές στιγμές, που εξωτερικεύουν αισιόδοξα, χαρούμενα, θετικά συναισθήματα από την τρυφερή ηλικία των μαθητών/τριών μας και από την άλλη, να τα διατηρήσουμε ζωντανά και ανέπαφα, με την ίδια ποιότητα και ένταση, κάθε φορά που θα προσπαθήσουν να τα επαναφέρουν, ανοίγοντας, με άλλη πια ιδιότητα, χρόνια μετά, τα 13 αυτά βιβλία της σχολικής τους ζωής.
Με αυτή την τρυφερή σκέψη- επιθυμία, κάθε χρόνο, κάθε στιγμή, ως πολύτιμο διαμάντι χαράς και αγάπης, γράφεται η Επετηρίδα μας από την υπογράφουσα, με την μετριοπάθεια του ανθρώπου που πιστεύει σε ένα έργο που μοιάζει μοναχικό ως προς τη συγγραφή του, αν και είναι, κυρίως, συνεργατικό, αφού στηρίζεται στην αμέριστη αγάπη και φροντίδα ανεκτίμητων συνεργατών, που μοιράζονται την ίδια αγωνία, για να ενσαρκώσουν την προσπάθεια κάθε παιδιού, αναδεικνύοντας τη μοναδικότητά του.
Την οικογένεια της επετηρίδας απαρτίζουν ο κ. Νίκος Καμπύλης, Χημικός, υπεύθυνος για τη φωτογραφική απεικόνιση των περισσοτέρων των εκδηλώσεων, η συνεργατική ομάδα του Νηπιαγωγείου και Δημοτικού, με επικεφαλής την κα Γιώτα Καραγιάννη, Μουσικό και την κα Μαρία Μπαρδαβίλλια, Γραμματέα του IT του σχολείου μας, η οποία τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την επετηρίδα συγκεντρώνοντας, αρχικά, το πολυποίκιλο φωτογραφικό και κειμενικό υλικό, το οποίο αρχειοθετεί ηλεκτρονικά και το οργανώνει κατά δραστηριότητα, ενώ καλύπτει και φωτογραφικά κάποιες εκδηλώσεις.
Ψυχή, όμως της επετηρίδας, είναι η οικογένεια Γεωργίου Λάμαρη και Κατερίνας Αδάμη με τους οποίους συνεργάζεται η Επετηρίδα από τη γέννησή της – ευχαριστώ, επίσης, ξεχωριστά, την οικογένεια κου Αντρέα Ρίζου και κας Μαρίας Λάμαρη, Γραμματέα της σχολής, με τους οποίους συνεργάστηκα στις πρώτες επετηρίδες, ενώ με την κα Λάμαρη, λόγω ιδιότητας, συνεχίζω να συνεργάζομαι σε πολλά επίπεδα – οι οποίοι, χάρη στην αφοσίωση και αγάπη τους για το κοινό μας αυτό έργο, έχουν μοιραστεί μαζί μου, βιωματικά, την ίδια ένταση, την ίδια αγωνία, την ίδια συγκίνηση, δημιουργώντας κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου, ως ενός έργου κατάθεσης και της δικής μας ψυχής και δημιουργικότητας, που μας εμπνέει και μας καθοδηγεί.
Βάση αυτής της έμπνευσής μας αποτελεί η προσπάθεια κάθε συναδέλφου και κάθε μαθητή/τριας, που συμβάλλουν ουσιαστικά στη συγκέντρωση και απόδοση κάθε εργασίας και τους ευχαριστώ, ιδιαίτερα, γιατί έχουν συμπεριλάβει στη σχολική καθημερινότητά τους τη συγκέντρωση του υλικού.
Τέλος, η Επετηρίδα οφείλει την επιβίωση και εδραίωσή της στη συνείδηση όλων ως του βασικού εντύπου της σχολικής μας ζωής, στη Γενική Διευθύντρια της Σχολής, Soeur Esperance, η οποία, κυρίως στις δυσκολίες ήξερε να διευκολύνει, να ενισχύει και να αποδέχεται, χωρίς ενδοιασμό, καθετί καινούριο που της προτείναμε, αντιμετωπίζοντας τους ενδοιασμούς οποιουδήποτε «δύσκολου» επικριτή, δείχνοντάς μας, αμέριστα, την ολοφάνερη έγκρισή της και κυρίως, την απόλυτη εμπιστοσύνη της σε ό,τι προτείναμε και δίνοντάς μας την ελευθερία να αυτενεργούμε, επειδή πίστευε ακράδαντα ότι ποτέ δεν θα διαφοροποιηθούμε από τις γενικές ηθικοπνευματικές κατευθύνσεις που όλοι μαζί ορίσαμε, όταν η Επετηρίδα ήταν ένα απλό σχέδιο στη σκέψη μας.
3
Η αναδρομή αυτή δεν ήταν καθόλου εύκολη, γιατί είναι δύσκολο να εκφράσεις όλα όσα αυτή αντιπροσωπεύει για σένα, προσωπικά, γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις, πρώτα, όλα τα λάθη σου, τις δυσκολίες σου, αλλά και όλα τα συναισθήματα που μπορεί να σου προκαλέσει μια τέτοια δημιουργία και μάλιστα, όταν διαχειρίζεσαι την πνευματική εργασία των μαθητών και εκπαιδευτικών μας και προσπαθεί να κρατά τις πιο λεπτές ισορροπίες.
Εύχομαι η Επετηρίδα να συνεχίσει να βρίσκεται στην προμετωπίδα κάθε δραστηριότητας του σχολείου μας, της επαγγελματικής μου οικογένειας και όπως κάθε μητέρα, επιθυμώ ολόψυχα, στα χρόνια του απογαλακτισμού της, να ξεπεράσει τις μητρικές προσδοκίες και φιλοδοξίες και να μεγαλουργήσει σε νέους ανώτερους ορίζοντες.
Σας ευχαριστώ
Μετά τιμής
Ελένη Γιαννακουλοπούλου, Φιλόλογος.
